Kitap’a artık sığmaz acılarım
Yüküm çok ağır, kaldıramıyorum
Takatsiz kalmışım ben düşüyorum.
Sar beni ey toprak,çok üşüyorum…
Dünya zindan bende yusuf olmuşum
Korkarım ben, sırtımdan vurulmuşum
Bir bilseler oysa ben mahfolmuşum.
Sar beni ey toprak, çok üşüyorum…
Ben kefensiz yerlere uzanmışım
Unuttum ben, söyleyin kaçtı yaşım?
Oysa ondayken ebede dalmıştım
Sar beni ey toprak, çok üşüyorum…!
AbdulKerim Karakoç
google+da takip edebilirsiniz TAKİP
